Clubrit 25

Verslag Fietsweekend

Dag 1 – Start, pontje en eerste hilariteit

Het weekend begon zoals een fietsweekend hoort te beginnen:

Nog vóór het vertrek werd er druk gefantaseerd over het HP Café, waar volgens sommigen hordes mooie dames zouden wachten. De toon voor een gezellig weekend was daarmee gezet.

De rit begon met kleine drama’s en grote verhalen. Al vroeg in de rit moest Ivo afscheid nemen van zijn bidon, die onherroepelijk sneuvelde toen hij bij de eerste spoorwegovergang uit de houder stuiterde. Kees had de nacht grotendeels op de wc doorgebracht en stapte met weinig slaap, maar veel karakter, op de fiets.

Stipt om 9.45 uur voer de groep naar tevredenheid van organisator Peter met het pontje over naar de Biesbosch. Roy zette daar zijn Strava op pauze – een strategische keuze om het gemiddelde vermogen niet te laten kelderen. Na aankomst van het pontje aan de overkant werd nog even een zadeltasje opnieuw gemonteerd waarna we verder konden. Kort hierna volgde volgde het eerste echte hoogtepunt: Ivo moest bellen om zijn sneakers voor de avond door zijn zoon naar de volgauto te laten brengen. Het bleken bij aankomst in het hotel MTB-schoenen te zijn, wat bij de groep voor groot vermaak zorgde.

De koers op gang

De route voerde verder over prachtige wegen waar een lesauto zich niet liet stoppen door een wegversmalling en tegemoetkomend verkeer. Dit ging gelukkig net goed. Op de prachtige dijkjes vormde zich vaak een waaier waarbij het tempo wat kon oplopen. Mr. Tingeling liet hierbij regelmatig zijn bel rinkelen wanneer het peloton volgens hem net iets te enthousiast doortrapte.

Halverwege de rit streek de groep neer bij een leuk restaurantje onder een molen. Kroketten, uitsmijters en pannenkoeken verdwenen gretig van de borden. Deze molen uit 1659 had nog een bijzonder feitje: het is de enige in Nederland waar je met groot transport onderdoor kunt rijden. De voorzitter poseerde nog even onder de boog voor een foto voor we weer verder reden.

Kort daarna begon het serieuze werk: de eerste klimmetjes. De eerste klim reed de net ontsnapte Leon tot vermaak van het peloton pontificaal voorbij. De lach op de gezichten was het begin van een mooie finale, welke sportief en met veel strijd werd afgewerkt. De uitslag op de klimmetjes werd steevast op leeftijd bepaald.

Na de Amerongse Berg volgde een bijzonder moment toen het peloton even op René had gewacht. Hij wist stilletjes voorbij te glippen en zich hiermee los te maken van het peloton en reed een lange tijd vooruit. Zijn ontsnapping was indrukwekkend, maar op de slapende weg werd hij alsnog ingerekend.

De beslissende finale

Na deze inspanningen volgde een finale met de jongste drie deelnemers, die nog lang besproken zal worden. Een vreemde beresterke wielrenner probeerde onze Roy en Leon uit zijn wiel te rijden, maar dit bleek een kansloze missie: Royke had zijn favoriete Broyke bij de rust weer op wat in het verleden al vaker een garantie voor goede benen is gebleken. ‘BRoyke-raket” liet zich niet afschudden en hield stand, halverwege de Grebbeweg heeft hij laten zien wie de grootste speler was waarna hij afboog naar het hotel.

Hiermee werd een finale vol spanning en strijd, afgesloten en volgde een welverdiend Fantaatje en biertje op het terras van het hotel.

Avondprogramma

’s Avonds stond er een uitgebreid diner bij de Chinees op het programma. De magen werden goed gevuld en de sfeer zat er meteen in. Daarna verhuisde het gezelschap naar het HP Café, waar de verwachte club dames niet aanwezig bleek. De gezelligheid duurde nog tot in de late uurtjes.

De nacht en het ontbijt

De nacht bracht voor velen geen optimale rust. Muggen zoemden door de kamers, het lampje van de airco bleek hinderlijk fel en niet uit te schakelen en Ron had het te stellen met een veel te warme deken. Toch maakte het uitgebreide ontbijt de volgende ochtend veel goed: verse broodjes, croissantjes, fruit, koffie en genoeg energie voor een nieuwe rit.

Na het ontbijt stond Peter stipt on half 9 te trappelen voor vertrek. Hij liep ijsberend rond omdat hij per se op tijd wilde vertrekken. Volgens de groep had met dit ijsberen beter in de naastgelegen dierentuin gepast.

Dag 2 – Een frisse start en nieuwe gezichten

Op dag twee leek iedereen inclusief de maag van Kees prima hersteld, behalve Roy: hij had wel goed geslapen, maar bij de eerste kopbeurt bleek dat hij zijn goede benen in bed had laten liggen.

In Arkel kreeg het peloton versterking van Toon, Kees en Roemer die het peloton tegemoet gereden waren. Met een grotere groep werd koers gezet richting Werkendam, waar de koffiepauze bij De Waterman plaatsvond. Appeltaart en kersentaart verdwenen in hoog tempo van de borden, maar de groep kon niet te lang blijven hangen omdat de volgende afspraak om half 2 was gemaakt.

Terug naar huis

Na de koffiestop werd er stevig doorgereden, ook al blies de wind beide dagen vanuit de verkeerde hoek, maar met slimme samenwerking werd toch een mooi tempo vastgehouden. De slotfase richting huis bracht nog één keer spanning: een afsprint waarin duidelijk werd dat de hele groep, ondanks vermoeidheid en reeds geleverde wattages, nog over een uitstekende vorm beschikte.

Deelnemers bedankt voor het leuke weekend, Peter bedankt voor de organisatie en niet de vergeten de chauffeurs die de spullen heen en weer gebracht hebben, top geregeld.

Tot volgend jaar wanneer Leuven wellicht weer onveilig gemaakt zal worden.