Clubrit 22

Na een paar weekjes vakantie in zuidelijke oorden staat er vandaag een stevige ritje naar het Zuid-Hollandse eiland de Hoeksche Waard te wachten. Na weken van luieren met tapas, sangria en zon begeef ik mij iets voor 7.30 enigszins zenuwachtig naar de verzamelplaats in het prachtige Rucphense centrum.

Gelukkig bestaat de gele brigade vandaag uit een sterk 14 koppig peloton wat mij vertrouwen geeft om de zuid westen wind met ca windkracht 4 te kunnen trotseren.
Onder een strak blauwe lucht met een stralend zon en vertrokken we gelijk met een flink tempo richting Zegge.

Op de Sint Antoinedijk stond de wind van voren en was het gelijk duidelijk wat er ons nog te wachten stond.

Via de Volkeraksluis en Haringvlietbrug stoven we van het Brabantse land door naar Zuid Holland.

Na een kilometer of 40 loopt de nood bij Bas van de B hoog op en vindt er een snelle plaspauze plaats. Ondertussen dat Bas stond af te wateren vormt zich nog een mooi gesprek over de vele ganzen die daar zaten. Schijnbaar zijn het er zoveel omdat ze te weinig op de menukaarten staan. Volgens een kenner is een gebakken zwemvliesje zeker aan te raden. Daar kun je zomaar een halfuurtje lekker op doorknauwen.

De route vervolgt zich en ondanks enige beschutting van wat dijkjes hebben de mattadoren op kop het zwaar. Waar het kan wordt een mooie waaier gevormd om iedereen zo veel mogelijk uit de wind te zetten.

Na Goudswaard begeven we ons richting Nieuw-Beijerland en krijgen we de wind vol in de rug. De snelheid neemt toe en iedereen geniet van de mooie omgeving op het eiland. We komen langs het pondje naar Spijkenisse en de schaapjes staan ons vrolijk toe te mekkeren.
 
Ter hoogte van Heinenoord zien we in de verte de Rotterdamse skyline op de kop van Zuid. Het signaal dat het tijd wordt om toch weer wat zuidelijker te gaan draaien en zetten onze koers richting de Kiltunnel. 

De straffe wind begint weer op de kop te komen en we weten dat de komende 30 kilometer nog aanpoten gaat worden.

Vanuit Dordrecht rijden we richting de Moerdijkbrug komt weer in zicht. Royke neemt de koppositie over en voert het tempo nog wat op richting de brug. Of het een beetje hoogtevrees was of gewoon iets te goede benen die even uitgelaten moesten worden op de brug…het deed in ieder geval even goed pijn om bij hem in het wiel te zitten waarbij de laatste restjes San Miguel er nog even uitgezweten werden.

Kort na de brug vond onze voorzitter het nodig om even een klein rustmomentje in te lasten. Even het voorwieltje op een steentje te zetten was al genoeg om ca 5 minuutjes rust te krijgen. Voor Kevin gelijk het moment om zijn nieuwe ultrasonische bandencompressor uit te testen. Nadat het bandje in een rap tempo weer op 7 bar stond werd de koers hervat richting Zevenbergen.

Kees en Ron pakten nog even hun 4e kopbeurt windop en loodsten ons keurig om Oudenbosch waarna de koers richting de Heimolen werd ingezet en werd de ronde op 127,73 km afgeklokt bij een respectabel gemiddelde an 32,3 km p/u.

Onder het genot van een paar pinten werd een zeer mooie zondagochtend afgeblust en werd er al voorzichtig voorbeschouwd op de Draai van de Kaai waar Tim Merlier als eerste over streep kwam.

Met vriendelijke groet,

Pascal Verhulst