Clubrit 10
Ritverslag 5 mei
Vandaag is het mijn beurt om een verslag te schrijven van onze clubrit. Ik voel daarbij toch wel een bepaalde druk opkomen want tegenwoordig zijn de verslagen van dien aard dat de lat erg hoog ligt. Zo hoog dat ik heb besloten om onder de lat door te lopen. Ik heb er nog wel over nagedacht om hier eens goed voor te gaan zitten en hier al mijn ziel en zaligheid in te leggen maar dan duurt het te lang voordat het klaar is. Dus besluit ik maar gewoon van start te gaan en laat ik het niveau van verslaglegging maar aan degene die daar goed in zijn. Hopelijk mag dit verslag in de schaduw staan van de voorgangers maar mocht dat niet zo zijn dan doen we maar meer ons best op de fiets.
Uiteindelijk is het overigens toch ook wel leuk om die verschillende verslagen terug te lezen en onze leden te zien excelleren op het gebied van proza of mogen we het poëzie noemen. Laten we het houden dat het poëtisch proza is waarmee ik zeker weet dat we aan de start van de volgende clubrit weer een onderwerp van discussie hebben. Wat is da? Proza?
Ik vertrek zondag om 7.50 uur vanuit huis richting het Raadhuisplein, onze sinds dit jaar nieuwe verzamelplek. Buiten het feit dat we hier meer plek hebben om te verzamelen heeft het ook het voordeel dat ook RWV hier verzameld. Dat betekent dat we steeds vaker met een steeds grotere groep aan flandrien aan de start staan. Zo ook deze zondag. Uiteindelijk hebben zich deze dag 7 gastrijders aangesloten en waren we met een groep van 16 personen. De gele trein is steeds minder geel en wordt langzaam steeds blauwer, en dat is niet van de kou.
Ik merk ook dat de leden steeds beter in vorm komen en dat sommigen van ons zich zelf uitdagen door een extra rondje of lusje te rijden. Een fietsvakantie met de club zit er dit jaar niet in maar een aantal heeft een andere uitdaging gevonden om zo extra trainingsarbeid aan de dag te leggen.
Dit geldt overigens ook voor onze gastrijders. Zo begreep ik dat Roy van de Aker de dag ervoor Neeltje Jans had gereden en deze dag wilde gebruiken om de benen even los te rijden. Dat laatste is denk ik zeker gelukt na deze rit. Respect voor deze renner.
De wind stond zuidwest en besloten werd om richting kanaal te rijden. Ron en Renate namen het initiatief en begonnen aan de rit richting Schijf. De weg was nat en smerig wat ook wel bleek toen ik mijn fiets ’s-middags weer in de garage zette. Ik kon duidelijk aan mijn fiets zien dat er dit jaar bijzonder veel slakken zijn. We reden via de Hoekvensedreef naar Achtmaal om via Nieuwmoer richting Kalmthout te rijden. Onderweg kwamen we nog een clublid tegen in de verkeerde kleding maar dat krijg je als je van twee clubs lid bent (in de vrije tijd is hij ook nog weerman, Peter Pelleboer). Er werd lekker doorgereden en het wisselen ging goed. Voordeel van een grote groep is dat je niet zo vaak aan kop komt maar het nadeel kan zijn dat niet iedereen de weg of de route kent. Met wat aanwijzingen vanuit achteren lukte het nu wel goed om zonder al te veel onrust te weg te vervolgen. Via Stabroek en Berendrecht reden we langs t kanaal om zo via de fietspad richting de rand van het industriegebied van Antwerpen te rijden. Dikke mist wolken ontnamen ons het zicht naar voren maar na deze getrotseerd te hebben kwam zowaar de zon even kijken. Voor sommigen een nieuwe omgeving waar men nog nooit gefietst had, voor anderen een bekend en zeker mooi rondje. Langs de golfclub Reimerswaal alwaar de ballen rond vlogen of misschien wel liepen. Of beledig ik nu enkele leden waarvoor direct mijn excuses.
Aan het begin van Oesterdam werd besloten om ook die maar mee te pakken en het tempo werd door onze gastrenners Pascal en Ivo ,mede geholpen door de gunstige wind, even naar boven de 40 getrokken. Op zich is dat wel lekker maar je weet ook op deze dam je de wind ook een keer van een minder gunstige positie krijgt. Als dan de weg ook nog wat smaller wordt kom je al snel op de kant te zitten en wordt snel duidelijk wie er nog fris is en bij wie het beste er misschien inmiddels al vanaf is.
Aan het eind van de dam richting Tholen werd besloten om daar toch even een plaspauze te houden. Tijd om een banaantje te eten, plasje te doen, even op adem te komen of gewoon te genieten van de omgeving.
De rit werd weer hervat en juist voor Tholen namen Cees L en Adrie het kopwerk over van Ad en René. Het tempo werd er niet minder op en richting de brug, welke ons weer terugbrengt naar Brabant, werd het tempo voor een enkeling te hoog en moest er hier en daar een duwtje worden verleend om de groep bij elkaar te houden. Nadat we Cees weer terug in het gelid hadden gekregen bleef het tempo redelijk hoog waarbij het lastig werd de groep bij elkaar te houden. De afstand, wind en het tempo ging zijn tol eisen. Er werd op enig moment nog voorgesteld dat onze RWV-ers samen afzonderlijk naar huis zouden rijden omdat het tempo voor één van hun leden net iets te hoog lag. Dat past dan weer niet in ons credo “samen uit en samen thuis” dus werd het tempo wat aangepast en gingen we samen verder. Met onderweg nog een klein beetje hulp zijn we allemaal samen aangekomen.
Via de gebruikelijke route zijn we via Nispen, langs de Rozenvendreef en de Langedijksestraat weer in Rucphen beland. Hier hebben we een deel van het verloren vocht weer aangevuld bij onze lokale horeca locatie de heerlijkheid 1810 waar de altijd gastvrije Christ Elsten ons vriendelijk heeft geholpen. Kortom, met een afstand van 110 kom tegen 32,5 km/uur een mooie rit en een kleine generale voor onze grote rit van volgende week, de Rivierenland tocht. We hebben weer mooie herinneringen gemaakt en op weg naar nog mooiere.
Groeten René