Clubrit 6
Verslag Clubrit Drunense Duinen 07 april 2024
Deze zondag stond de eerste grotere koffierit naar de Drunense Duinen gepland. In het verleden reden we weg over Waalwijk. Om de smalle fietspaden te vermijden is er in de recente jaren een lus over Goirle en Moergestel uitgetekend. Nadat we zaterdag van de eerste bijna zomerse dag van het jaar mochten genieten beloofde Marco Verhoef ook deze dag een prima fietsweertje.
De wekker stond al om 05.45 zodat ik iets voor half zeven in het pikkedonker naar Rucphen kon fietsen. Hier aangekomen schrok ik van de hoeveelheid renners. 22 man in totaal: 13 Driesprongers; 6 RWV-ers en gastrenn(st)ers Renate, Jos W. en Toon A. Over de opkomst hebben we niet te klagen dit jaar. Hopelijk zijn de ontbrekende fietsers Peter N, Ad en Rini er ook snel weer bij de komende weken.
Ron als geroutineerde en optimistische voorzitter gaf nog aan dat we niet te hard mochten rijden vandaag, omdat anders eet-cafe ’t Maoske in de Moer nog niet open zou zijn. Brommer Rene en ongehorige Peter beslisten anders en besloten met een stevig tempo richting de Pannenhoef te rijden. Van je maten moet je het maar hebben hoorde ik Ron denken. Echter “Karma is een bitch” zoals Jeroen in een eerder verslag aangaf omdat we binnen 5 km de eerste lekke band hadden in de Zurendonksestraat. Kees N. probeerde hier Kees L met allerlei batterijen nog wat verder te helpen. Waarschijnlijk in ruil voor wat overjarige paardenbrokken.
De Strava-tekenaar had de route midden door de Pannenhoef over het fietspad door het bos uitgetekend. Gelukkig was het nog vroeg en hadden we geen tegenliggers. Wel een machtig gezicht om een trein van 100 meter met fietsers achter elkaar aan te zien rijden. Terug op de grote weg is het dan wel even aanzetten, want ervaren rot Sus weet heel goed dat als je vooraan even doortrekt, je achteraan wat extra moet afzien. Zo een grote groep zorgt toch wel voor een heel andere dynamiek op de fiets, met het gevoel dat het iets meer aanzetten en remmen is.
We hadden de wind stevig in de rug en dit zorgde voor dat we met goed tempo en een lage hartslag konden genieten van de natuur die bij dit mooie weer volop aan het ontwaken is. Daarnaast stonden er bij Oisterwijk nog een aantal mooie pandjes met desbetreffende tuinen die de aandacht trokken van onze bomenfluisteraar uit Rucphen. Al dit moois werd wreed verstoord door ex-bomenplanter Peter J. die alle inhoud uit zijn 3 rugzakjes om onverklaarbare redenen op de grond zag vallen. Wat het nut van die ene Bplug was, is ook voor de schrijver een raadsel. Met een kapotte telefoon en een geschonden ego weer op weg, waarna we 5 minuten later weer mochten stoppen voor de 2e lekke band van RWV-er Marijn. Volgens mij word het tijd om net zoals Adrie van die nieuwe gekleurde bandjes te leggen.
Hierna zonder problemen naar het bekende café de Rustende Jager aan de rand van de Drunense duinen, waarna we de wind schuin van voor kregen over relatief vuile en bochtige fietspaden naar Loon op Zand. Net voorbij Loon op Zand zette Kees, met een cadans onder de 60 en een snelheid boven de 40, ff zijn elektrische Turbo nog aan op weg naar de Moer. De rest was blij dat ze in het wiel konden blijven. Dat jongensachtige glimlachje op zijn gezicht verraadde alles!
Bij de koffiestop bleek de appeltaart nog in de diepvries te zitten. En er was maar 1 keuken-magnetron beschikbaar. Vandaar dat de stop bijna een uurtje in beslag nam. Dit gaf wel de gelegenheid om mooie sterke verhalen te vertellen en aan te horen. De 12 provinciën tocht op de langste dag in 2025 staat al met potlood op de kalender!
Nadat de penningmeester de rekening had betaald; om 10 over 11 weer op de fiets en via de Coca-cola op weg naar Terheijden, alwaar RWV-er Bas de 3e lekke band van de dag noteerde. Hierna
namen sterke beren Marc en Wim de kop om ons tegen de wind in naar d’n Elsakker te brengen. Dat het met de conditie wel goed zit bij iedereen was wel van belang, omdat het achterin behoorlijk werken was om in het wiel te blijven. Er was echter niemand die op het fluitje van ex-lid Jos hoefde te blazen. Chapeau!
Hierna begeleide Martin ons zonder problemen terug naar zijn stamcafé d’n Heerlijkheid, alwaar het op het terras nog lang goed toeven was. De schrijver kreeg dit niet meer mee, want bij Etten-Leur hield het voor hem op.
Speciale vermelding nog voor kilometervreter Andres die 177km en een x-aantal Brugse Zot’s op de teller had op het eind van de dag. Wij als club een mooie 140km met 30.3 gemiddeld ondanks alle obstakels onderweg. In totaal hebben we als club (leden only) na vijf clubritten al 6503km gefietst. Wat een record is!
Op naar volgende week waar we op bezoek gaan bij Sven Nijs zijn clublokaal.