Clubrit 21

27-7-2025

Terwijl de voorzitter naarstig eenieder wil bewegen tot zijn verslag schrijven, kan ik natuurlijk geen slecht voorbeeld zijn. Temeer omdat ik waarnemend schrijver ben voor Pieter , want die geniet momenteel van zijn veel te lange vakantie. Nu vind ik dat schrijven niet zo heel erg, maar heb voor onze Pieter wel wat voorwaarden gesteld.

In een duidelijk overmoedige appje gaf hij nog aan te willen onderhandelen , of althans zo klonk het, maar hij heeft weinig keuze, dus de voorwaarden zijn :

Minimaal 2 kopbeurten , of Lead outs, alla MVDP

Minimaal 2 stukken appeltaart

Enfin , we gaan het zien.

De oprit is aan het eind gevuld met de gestalte van de voorzitter, en samen gaan we op pad richting het centrum van Rucphen. Aan het eind van de straat worden we door een gele flits ingehaald, en blijkt het onze Sus te zijn, die duidelijk al 25 km heeft gemaakt. Hij oogt super fris, licht gespannen, en van rustig warm rijden en richting Rucphen is geen sprake. Hij trapt alsof hij nog moet gaan melken, en in een scheet staan we op het plein. Het beloofd wat.

Onze Peter Maps had weer een schone route uitgezet, maar de wolken boven het Rucphense, en de studie op buienradar geeft onrust. Jongens, mogelijk bij Willemstad niet links, maar rechtdoor, Kiltunnel, en dan zien we wel.

Aangezien de tong toch al op de knieën was gelegd door onze Sus, besluit ik dan ook maar gelijk met hem de kop-beurt te verzorgen. Traditiegetrouw start Sus Rechts op kop, en ik links van hem. Rucphen uit, en BSHoofd in.

Diegene die de drempels heeft bedacht word bedankt, en tevens nog wat aambeien of andere fistels aan zijn kont gewenst, want jongen jongen, wat een draken van drempels zijn het. Langzaam of snel genomen, niet te doen. Dus maar snel het dorp uit.

Daar word ik fijn vergezeld door onze Cayon Roy, en zijn maagdelijke witte fietsie , althans maagdelijk van kleur dan. Ik hoor dat het beesie 4 weken oud is, en al het jaargemiddelde van de club op de teller heeft . Maar dikke complimenten, gisteren Limburg en vandaag bij douwemannu.

Onder ons schuift de weg van klinkers naar asfalt, van drempel naar spoorrails, niet in die specifieke volgorde, maar boven ons veranderd de hemel. Het lichte blauwe kleurtje word langzaam grijzer en grauwer. Het tempo zit er goed in, en in een rukkie zitten we aan de Cote du Willemstad, en gaan de wattages omhoog, evenals hartslag en ademhaling, en komen we boven.

Met een snelle blik naar links besluit Peter maps dat het de Kiltunnel gaat worden. De Qumuluswolk met donker Zaam doet hem dit besluiten vermoed ik, en de Stratocumulus doet er geen goed aan. Kiltunnel it will be, zoals de Fransen zeggen.

De wind komt nu van kop ( noord ) maar Kees L en ik zijn het erover eens , Dunne wind, geen dikke wind.Leuk eigenlijk dat al dat fietsen onze kennis ook nog eens verbreedt. Vroeger kende ik , koude wind, warme wind, en natte wind. Maar met al dat gefiets nu ook dikke en dunne wind.

Het tempo blijft echter lekker hoog , en doordat de groep van 14 zo lekker kan schuilen achter rug of kont, komt iedereen uitgerust weer op kop. En dat is te merken.

Hier en daar een tegenligger, hier en daar een haas of fazant, maar meer is er in deze polder vanochtend niet te beleven. De kerk zal geroepen hebben, of men is nog achter gebreide ondergoed te vinden, geen mens te bekennen.

De Kiltunnel doemt op , en vanuit de achterhoede is Sus diegene die nog aanvullende instructies geeft. Nie reksaf drek ehh, mar boofvu rechtedeur en dan pas reks ehh. Schijnbaar mag hij niet voor 12 uur thuis zijn, want de Kop van het Land moet aangedaan.

Daar is er niets Kerkelijks meer te vinden, want het fietspad is overvol. Hondjes met mensen, mensen met hondjes, kinderwagens, chinezen die Kinderdijk zoeken, al de camera in de aanslag. Maar die moeten nog even.

Aan de Kop gekomen gaan de renners rechtsaf, maar vanuit achterhoede word plaspauze geroepen, en komt de trein tot stilstand.Daar genieten we van eerder genoemde wolken partijen, en word paal of boom gesprenkeld. Heerlijk dat Free Nature Pissen Bananenschillen vliegen her en der de berm in, WTF, en daar gaan we weer. Jongens wat kan fietsen toch heerlijk zijn.

Langs het Hollands diep komen we weer aan de voet van de Moerdijk, en daar riekt het Brabantse Landschap. Het klepperend geluid van schuifplaten , altijd angstig vind ik , brengt ons over deze stalen kolos, en zetten we band op Brabantse grond.

Nog ff lekker doortrappen Sus, en zolang de achterhoede niet begint te koeren, dan kan het. Aangezien we nu van windrichting zijn verandert is het tempo lekker stevig ,en werkelijk ,worden de laatste kilometers gevlogen, ipv gefietst.

Onze Voorzitter word thuis afgezet, en het water is inmiddels in elke plooi van elke naad te vinden. Jazeker, de Cumulus kon zijn H2o niet vasthouden, en is het rustig maar gestaag gaan regenen. Warm water , dat wel, maar ja, nat is nat.

Het fietspad vanuit Hoeven naar het inmiddels wereldberoemd Mirakel word gemakshalve maar niet aangedaan, tenslotte is veiligheid ook maar een understatement en knallen we op het mooie asfalt weer verder ( SE gele kaart )

Aan de voet van STW nemen we daarna afscheid van Peter maps, en gaan deze renners langs de aardbei velden van Peeters, en komen we bij Breda Airport. En met het opdraaien van het viaduct is onze Roy het slachtoffer van een leegloper. Een aantal wacht geduldig, en helpt hem weer op weg, een aantal is in geen velden of wegen meer te bekennen, en zitten al in douche of aan het bier. We zullen het nog wel horen.

Een select gezelschap kiest voor de Grote Molen, waar we weer hartelijk ontvangst krijgen van onze Nancy. En gretig worden puntjes appeltaart naar binnen geschoven. De meeste vergezeld door warme drank , een enkeling door een goud gele a 6%

Na een laatste paar km kom ik weer thuis.

Ik klok 113 km / a 32 km per uur. Lekker douchen en dan tour kijken, ben benieuwd, nieuw

parcours aldaar.

Wout flikt wat weinigen hem nadoen, heerlijk.

Oh ja Pieter, die twee Punten, dat is MET slagroom