Clubrit 7

13 april 2024 Rucphen Tremelo De druk is hoog, al weken worden ware meesterstukken uit de pen opgetekend, en wie wil daar nou aan onderdoen. Ik zie een toekomst voor de leden, die straks oud en niet meer in staat zijn om de pedalen te doen rondgaan. We richten een schrijversclubje op. Althans dat was mijn eerste gedachten, na al dat moois en boeiends gelezen te hebben, maar de bruine ros van Kees L doet mij anders gaan denken. Inmiddels heeft hij bewezen dat hij fijntjes kan blijven meedoen, en doet ons allen op de kant zetten. Waarvan akte. Niet alleen die druk was hoog, ook de rit naar Tremelo gaf de nodige spanning. Al bij de jaarvergadering werd gepolst of er belangstelling was, en in begin Maart kwam PS al met de nodige info , en zou de rit uit twee gedeelten bestaan, en zo geschiedde. Op 12 april kies ik al vroeg voor de wol, om zodoende fris en fruitig aan de start te staan, kar is al opgehaald, remlichten gecontroleerd, en tas al ingepakt. Om 6 uur loopt de wekker af, en April doet wat hij wil, want de voorspellingen komen uit, het beloofd een prachtige dag te worden, ergens tussen de 20 en 24 graden zal het wel eens kunnen worden, en zo geschiedde. Op het plein van de plus pik ik de eerste tassen op, zodat de kleppers, on-bepakt naar Schijf kunnen rijden waar bus en kar elkaar ontmoeten. Na enige consternatie waar KN blijft, word na 15 minuten toch besloten om de pedalen te bedienen, en kiezen de mannen de route richting Schijf. Ik tuf nog met het busje naar daar. Rien staat al ongeduldig te wachten, want hij is vrijblijvend chauffeur van dienst, en na de nodige instructies en mezelf te hebben omgekleed , gaan we allen richting Tremelo. Tot onze spijt heeft ook Marc zich moeten afmelden, de griep heeft hem te bed gelaten, en zijn we dus met 8 gele rakkers. PN-RD-RK-JvO-AV-AvK-PS en hekkensluiter PJ. De route is in den beginnen nog bekend terrein, maar al snel komen we op nieuwe onontdekte stukjes uit, althans voor vele van ons. We genieten van de ontluikende blaadjes en bloemen van dit voorjaar. Al was het dan maar speciaal op deze dag, want het is nog niet veel geweest tot op heden. Brecht, Malle, Zoersel, en dan richting Herentals, wat kan fietsen toch mooi zijn. De groep heeft eer zin in, en er zijn goede benen. Een ieder doet zijn kopbeurt, en langzaam zakken we verder af richting Tremelo. Aangezien PS op eigen gelegenheid naar Tremelo is gereisd, om zo voldoende mensen mee terug kunnen. Komen we die ergens een 40 Km vanaf Tremelo tegen. Hij weet nu immers terug te knallen, en dat is maar goed ook. Hier en daar zijn flinke werkzaamheden aan de gang , en ontbreekt er de nodige veiligheidsborden. Na wat gegil kan PN nog maar net een opbreking ontwijken van 200x300 cm van 30 cm diepte, en loopt alles goed af. Het vermoeden is dat het achterland word voorzien van persriool, wie weet wanneer dat gereed zal zijn. Nabij Tremelo worden we op een kaarsrecht fietspad, de laatste 15 km opgestuurd, en alleen de versmallingen en blokkaden geven nog wat variatie, maar het uitzicht en omgeving is prachtig. We kunnen niet wachten wat ons te wachten staat. Aangekomen in het Sven Nijs centrum, is het nog een klein stukje klimmen, maar niet voordat PS iedereen verkeerd heeft laten schakelen. We dachten allemaal dat de 22 procent helling voor de deur lag, maar het bleek een valstrik , vrees ik. Het centrum is een prachtig gelegen pand, met alle gemakken van dien. Aangezien we nog een stukje moeten , gaan we nu maar eerst aan de koffie met Strudel. Dat de Belgen weten wat eten en drinken is blijkt al snel. De Strudel word begeleidt met een lekkere bol vanille-ijs, creme-Engle ( voor het recept kunt u contact opnemen met RD ) en Slagroom  Na deze korte pauze word het tweede deel aangesneden, en gaan we hoogtemeters maken. De route word op onze fiets-computers goed aangegeven, maar ook de bordjes zijn duidelijk en goed zichtbaar aanwezig. Al snel komen de kleine klimmetjes op ons pad, en met niet al te veel moeite worden deze bedwongen. Hier en daar kraakt het, maar het seizoen is nog jong, zoals ook de dag. t dwarrelpaadjes, mooie vergezichten, alles komt voorbij vandaag. Hier en daar wachten we op elkaar, en zodoende kan je al dat moois tot je nemen. Voor diegene die er niet bij waren, tis zeker de moeite !!!!! In Kiezegem word het plaatselijke cafe niet voorbij gereden, en staat een groot standbeeld op de hoek van het terras beroemde coureurs te eren. Een wandschildering van formaat maakt de zaak compleet. De cola komt uit een flesje, pinnen is nog niet mogelijk, en als ik om een bonnetje vraag is de hoek van een bierfiltje schijnbaar gebruikelijk. 16 consumpties, en ik reken 33 euro af, waar maak je dit nog mee. Daarbij heeft iedereen zijn Bidon nog kunnen vullen, en vervolgen onze weg Bij het op terras zitten , waren al een groot aantal renners ons voorbij gestoken, en blijkbaar was er een amateurronde van de Pijl daar aan de gang. Dus wij niet te beroerd om die mannen eens bij de tijd te zetten. Dat laatste viel op het vlakke nogal tegen, want die koppies waren wel van een ander jaartal als die van ons, maar op het steil van het parcours, konden we ons ,kunnen ,eens laten zien, en zo geschiedde De laatste kilometers deden PS en PN het kopwerk, wat erg werd gewaardeerd door de overige, en keerden we weer richten Sven Nijs. Na 175 km, met een 880 hoogtemeters en een gemiddelde van ruim 26 , werd er een welkome gouden rakker naar binnen gegoten. Douchen, eten drinken, en we konden huiswaarts. Op naar een volgend avontuur