Clubrit 16

Om klokslag 07:00 vertrokken we met 14 goedgemutste renners vanaf ons vertrouwde vertrekpunt in Rucphen. Een drietal renners vertrok een uurtje later en zouden in Stavenisse aansluiten bij de groep. Onder de 3 Bas van de Brand die vandaag zijn debuut maakte voor de gele brigade.

Ook aantal opvallende afwezigen. Voorzitter Ron “Jeremy” Konings genoot van een welverdiende seksvakantie in het buitenland. Cesare Looijen koos er ook voor om bij zullie Cor te blijven. Smalle fietspaden, de afstand en de zoute lucht die niet goed blijkt te zijn voor de batterijen van zijn fiets waren de voornaamste reden om niet deel te nemen. De week ervoor bleek ie in topvorm en reed ie Adri van Kuijck de nek af met een aantal splijtende demarrages. Ook geen Ivo Vermunt op het startpodium. De enige serieuze uitdager van Adri van Kuijck liet verstek gaan. Hij had de avond van tevoren een stel puistige pubers over de vloer en verloor uiteindelijk zelf van de fles. Of was het toch het jachtgeweer van Adri dat zorgde voor enige twijfel. Ook geen Ad Vergouwen (knikkende knotsknieën) en Wim Porsius (Love Boat?) aan de start. Speciale vermelding ook voor Peter Struijs. Groen en geel teruggekeerd van de longest day challenge maar weer fit genoeg om bij de gele formatie aan te sluiten.

Maar goed, even kort terug naar de rit zelf. De benen voelden fris bij de meesten en het tempo zat er meteen goed in. In de eerste 10 kilometer werd er een gemiddelde van 34 km bereikt. Via Oudenbosch, Gastel en Kruisland werd er koers gezet richting Steenbergen. Er was zeker een behoorlijk briesje aanwezig deze zondag maar uiteindelijk zou de wind in ons voordeel gaan draaien. In Steenbergen draaide Leon af en vervolgden we onze weg richting de Heen. De route bracht ons via een bekende maar altijd mooie lus langs rustige polderwegen richting het Zeeuwse eiland Tholen.

Onderweg genietend van de mooie omgeving en het mooie weer gebeurde weinig opzienbarends. Kees Naalden checkte nog een keer met zijn voorwiel de derailleur van Dries maar verdere incidenten bleven uit.

Na het rondje Philipsland kwam de wind even flink op kop met een paar sterke kopbeurten van Martin en René. Laatstgenoemde had de avond van tevoren nog een zwaar (strip)pokertoernooi gehad maar reed opvallend sterk voor iemand die tot midden in de nacht in zijn blote kont heeft zitten kaarten. Chapeau!

Na een soepel lopende eerste helft van de rit, met een paar tempoversnellingen voorin (we noemen geen namen 😉), bereikten we Stavenisse. Daar stond traditiegetrouw de koffiestop met appelflappen op het programma. Perfect gebakken en rijkelijk gevuld en geserveerd door een alleraardigste Belgische madame. De lokale uitbater zag ons komen en zorgde voor een vlotte bediening; altijd fijn met zo'n grote groep. Hier sloten de 3 uitslapers aan zodat we met 16 terug gingen rijden.

Na deze energieboost trokken we verder richting Sint Maartensdijk en Tholen. De bruggen en dijken boden ons prachtige uitzichten over het water en de akkers — Zeeland op z’n best. De wind kwam in de rug en dat zorgde voor een flink tempo. Gezien het warme weer, de smalle fietspaden en de grote groep schoof koerskapitein Peter Struijs naar voren en werd het tempo aangepast.

Speciale aandacht voor gastrenner Roemer. In Tholen werd er verkeerd gereden waardoor een aantal renners in de achtervolging moest. Hij bracht ze netjes weer terug in het peloton. Roemer is een jong talent en beschikt nu al over veel koersinstinct. In dat opzicht is hij nu al verder dan zijn opa 😉. Daarnaast is hij een sociale renner die ook nog eens omkijkt om te bekijken of iedereen mee is. Ook dat zie ik zijn opa minder doen.  

Via de brug bij Tholen kwamen we uiteindelijk weer terug het Brabantse land. Via Heerle, Wouw, Nispen en Schijf werd er koers gezet richting het terras van het Wapen om te gaan genieten van een paar lekkere kouwe pinten. Daar schoven Cees en Ad gezellig aan.

Een heerlijk ritje van 141 kilometer met prima omstandigheden. De wind was vandaag een keer onze beste vriend.